W badaniach krwi wyszła podwyższona bilirubina (1,82 norma 0,2-1,2). Pozostałe parametry wątrobowe w normie. Ob 3, crp

Koniecznie poznaj przyczynę wysokiej ferrytyny i dowiedz się, jak obniżyć ją do bezpiecznego poziomu. Wysoki poziom ferrytyny – dlaczego jest niepokojący? Ferrytyna to zmagazynowane żelazo. Jeśli masz podwyższoną ferrytynę – nie ignoruj tego! Ponieważ może świadczyć o… niebezpiecznym nadmiarze żelaza! Nadmiar żelaza jest bardziej niebezpieczny niż jego niedobór. Może prowadzić nawet do marskości wątroby lub raka, a nawet przedwczesnej śmierci. Jak to możliwe? Ferrytyna to białko, które magazynuje żelazo w organizmie. Są to takie zapasy na czarną godzinę, w razie gdyby organizmowi przez jakiś czas brakowało tego pierwiastka. Takim głównym magazynem i miejscem, gdzie gromadzi się ferrytyna, jest wątroba. Jak każdy magazyn – i ten ma swoją określoną pojemność. Jeżeli żelaza będzie zbyt dużo, przepełni się. Jest to bardzo niebezpieczne, ponieważ w takiej sytuacji organizm zaczyna szukać innego miejsca, gdzie pomieścić nadmiar tego pierwiastka. Wątroba zaczyna szwankować… Kiedy ilość ferrytyny w wątrobie przekroczy bezpieczny zapasowy poziom, żelazo staje się toksyczne. Przepełniona żelazem wątroba zaczyna szwankować. Dzieje się to ‘po cichu’ – długo możesz nie odczuwać żadnych niepokojących objawów, mimo iż już w tym momencie Twoja wątroba choruje. Pierwsze odczuwalne objawy pojawiają się, gdy dojdzie już do poważniejszych uszkodzeń – możesz odczuwać ból pod prawą łopatką, czy po prawej stronie brzucha. Z czasem, pod wpływem toksycznego żelaza, tkanki wątroby ulegają zwłóknieniu i pojawia się marskość a nawet dochodzi do rozwoju raka wątrobowokomórkowego. Rak wątroby jest bardzo trudny w leczeniu i może spowodować przedwczesną śmierć. Można temu zapobiec jeśli w porę wykonasz odpowiednie badania i rozpoznasz przyczynę podwyższonej ferrytyny. To jedyna szansa na to, aby uratować swoje życie i zdrowie. Pamiętaj, że jeśli masz podwyższoną ferrytynę może to oznaczać, że masz skłonność do gromadzenia żelaza w organizmie. Jeśli tak jest, każdego dnia przybywa toksycznej ferrytyny i ryzyko uszkodzenia narządów rośnie. Jeśli tkanki zostaną uszkodzone, zmiany mogą być już nieodwracalne. Natomiast wczesne objawy podwyższonej ferrytyny można cofnąć stosując odpowiednie leczenie. Dlatego w tym przypadku czas jest bardzo ważny. Jakie jeszcze objawy mogą się pojawić? Część z nich możesz odczuwać już przy niewiele podwyższonym poziomie ferrytyny. Jest to przewlekłe zmęczenie, nieustające pomimo prawidłowej ilości snu. Mogą się pojawić problemy z odpornością i częste infekcje. Mogą też pojawiać się różne niepokojące bóle – stawów, brzucha, mięśni czy głowy. Moment wystąpienia tych wczesnych objawów to odpowiedni czas na postawienie diagnozy i poznanie odpowiedzi na pytanie – co powoduje u mnie wzrost ferrytyny? Dzięki temu możliwe będzie dobranie odpowiedniego sposobu na jej obniżenie, a to oznacza poprawę samopoczucia i cofnięcie się dolegliwości. Jednak jeżeli nie wprowadzisz leczenia, możesz doprowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń narządów. A to niestety oznacza koniec normalnego życia. Żelazo uszkodzi trzustkę, a to doprowadzi do nieuleczalnej cukrzycy. Będzie się ono odkładać też w sercu, co spowoduje arytmię i niewydolność. Może także doprowadzić do zwyrodnień stawów utrudniających normalne poruszanie się. I jeszcze jeden ciężki objaw – uszkodzona przez żelazo przysadka mózgowa nie będzie w stanie kontrolować poziomu hormonów. Grożą Ci zaburzenia funkcji seksualnych i niepłodność. Jeśli jesteś mężczyzną, możesz cierpieć na impotencję. Jeśli kobietą – może dojść do rozwoju menopauzy nawet przed 40. rokiem życia! Z tego powodu: jeżeli Twój wynik ferrytyny przekracza normę – nie ignoruj tego i koniecznie zrób dodatkowe badania! Najczęstszą przyczyną wysokiej ferrytyny jest genetyczna skłonność do gromadzenia żelaza. W pierwszej kolejności wykonaj więc badanie pod kątem hemochromatozy czyli choroby, która właśnie za to odpowiada. Jest ona spowodowana zmianą w genie HFE, którego zadaniem jest kontrolowanie poziomu żelaza. Według międzynarodowych rekomendacji podwyższony poziom ferrytyny jest bezpośrednim wskazaniem do wykonania testu genetycznego na mutacje w genie HFE. Nawet jeśli pacjent nie ma jeszcze żadnych niepokojących objawów klinicznych! [1] Czym jest hemochromatoza? Hemochromatoza to częsta choroba genetyczna (nawet 1 na 200 osób choruje, ale większość z nich niestety nie zdaje sobie tego sprawy). Uszkodzony gen sprawia, że organizm nie panuje nad odpowiednim poziomem żelaza. Wchłania zbyt dużą jego ilość z pożywienia, co prowadzi do stanu, kiedy już nie jest w stanie go bezpiecznie przechowywać. Organizm jest przeciążony, a poziom ferrytyny wysoki. Można temu jednak zapobiec – nawet jeśli masz gen hemochromatozy, możesz mieć wpływ na ilość niebezpiecznej ferrytyny w Twoim ciele! Zrób dodatkowe badania, a lekarz gastroenterolog będzie mógł postawić pewną diagnozę i wprowadzić skuteczne leczenie. Pacjenci z wcześnie stwierdzoną hemochromatozą (kiedy narządy nie zostały jeszcze uszkodzone) żyją normalnie a długość ich życia nie ulega skróceniu. Większość objawów choroby można cofnąć (nie da się jednak odbudować zniszczonych tkanek zatem jeśli już doszło do marskości wątroby to tutaj możemy jedynie zahamować dalszy rozwój choroby). Jeśli odczuwasz objawy wysokiej ferrytyny zastosowanie leczenia spowoduje ich ustąpienie. Zalecany schemat diagnostyczny Amerykańskiego Towarzystwa Hepatologicznego (AASLD) [1] Badanie genetyczne to jedyny sposób, aby móc potwierdzić lub wykluczyć, że wysoka ferrytyna jest spowodowana hemochromatozą. Badanie genetyczne jest łatwo dostępne i każdy może je wykonać prywatnie (bez skierowania). Próbką do badania jest wymaz z policzka. Na wynik badania czeka się od 5 do 15 dni roboczych, a cena to 297 zł. Badanie genetyczne wykonuje się raz w życiu – nasze geny są niezmienne. Mam hemochromatozę – co teraz? Wynik badania genetycznego to informacja dla lekarza, czy Twój podwyższony poziom ferrytyny jest spowodowany nieprawidłowym działaniem genu HFE i hemochromatozą. Na jego podstawie lekarze ustali dalsze postępowanie. Będzie on mógł wprowadzić skuteczne leczenie, które obniży ferrytynę do bezpiecznego poziomu. Kiedy uda się ją już zredukować, lekarz zadba o to, aby już nigdy nie wzrastała. Leczenie hemochromatozy – odczujesz poprawę! Kiedy organizm zostanie oczyszczony z nadmiaru żelaza, Twoim narządom łatwiej będzie funkcjonować, a Ty szybko odczujesz poprawę samopoczucia. Powróci energia, wzmocni się odporność. Leczenie daje również szansę na życie bez bólu! Bóle stawów, brzucha, czy mięśni – możesz się od nich uwolnić. Jeśli już chorujesz na powikłania przeciążenia żelazem (choroby przewlekłe – m. in. cukrzycę, choroby wątroby, choroby serca, stawów) pewnie najbardziej się obawiasz dalszego pogorszenia stanu zdrowia. Dzięki obniżeniu poziomu ferrytyny możesz tego uniknąć – choroby nie będą postępować i możesz odczuć poprawę stanu zdrowia: Choroby wątroby– wątroba ma zdolności regeneracyjne, jeśli nie doszło do poważnych uszkodzeń, jej stan może się znacznie poprawić! Niepłodność męska oraz impotencja – w wielu przypadkach można całkowicie cofnąć objawy i odzyskać płodność. Cukrzyca – leczenie to szansa na lepszą kontrolę cukru we krwi. Brązowe zabarwienie skóry – brzydkie plamy mogą całkowicie zniknąć. Pamiętaj! Leczenie zapobiega przedwczesnej śmierci i rozwojowi najpoważniejszych schorzeń, w tym raka wątroby! Jak się leczy hemochromatozę? Leczenie polega na regularnym upuszczaniu krwi – jest to najskuteczniejszy sposób na obniżenie poziomu ferrytyny. Upusty krwi Cię niepokoją? Niesłusznie – sam upust niczym nie różni się od oddawania krwi do celów krwiodawstwa. Odbywa się zawsze w placówce medycznej, a czas trwania pojedynczego upustu to maksymalnie 30 minut. Dodatkowo jest to naturalna metoda, dzięki której nie uzależniasz się od leków, mogących dodatkowo obciążyć Twoją wątrobę. Początkowo upusty wykonuje się raz na tydzień-dwa. Co ciekawe, upusty krwi stosuje się aż do uzyskania wyniku poziomu ferrytyny 50 ug/L, czyli bliżej dolnej granicy normy. Kiedy ferrytyna zostanie już obniżona, aby utrzymać ją na bezpiecznym poziomie upusty wykonuje się tylko raz na kilka miesięcy. Nie będzie Ci to przeszkadzać w normalnym życiu. Część pacjentów nawet w dzień upustu nie rezygnuje z pracy! Pamiętaj! Leczenie musi być prowadzone przez lekarza, który będzie Cię monitorował oraz dobierze odpowiednią częstotliwość i ilość upustów. Nigdy nie lecz się na własną rękę, bo możesz sobie zaszkodzić! Poniżej prezentujemy Państwu historię jednego z naszych pacjentów, który na szczęście dość szybko został poprawnie zdiagnozowany. „Ponieważ skończyłem 40 lat, żona wysłała mnie na „przegląd 40-latka”. Poszedłem do internisty po skierowanie na podstawowe badania krwi. Przyznam się, że trochę się obawiałem o wyniki – od jakiegoś czasu czułem delikatne bóle po prawej stronie brzucha i w okolicy łopatki. Pogorszyła się też moja forma – byłem zmęczony i osłabiony. Ale to wydawało mi się normalne – mam swoje przedsiębiorstwo i żyję w dużym stresie. Do gorszego samopoczucia oczywiście nikomu się nie przyznałem, nie chcąc martwić najbliższych. Kiedy otrzymałem wyniki badań krwi, widziałem, że kilka parametrów przekracza normę – nie pokazałem ich żonie, wolałem najpierw je skonsultować z internistą. Lekarz stwierdził, że mam podwyższone próby wątrobowe, wysokie jest też żelazo – ale stwierdził, że to nie ma ze sobą związku i że żelazo jest podwyższone przez to, że spożywam dużo mięsa. Skierował mnie do gastrologa. Na wizytę czekałem dość długo. Okazało się jednak, że było warto, ponieważ trafiłem na prawdziwego fachowca. Gastrolog zlecił dodatkowe badania – ze względu na zbyt wysoki poziom żelaza zalecił zbadanie ferrytyny. Wynik obu nas zaskoczył – był powyżej normy! Hmm, żelazo powyżej normy, ferrytyna wysoka… Lekarz powiedział, że podejrzewa hemochromatozę i zalecił mi wykonanie testu DNA. Zrobiłem test prywatnie, ponieważ lekarz podkreślił, że diagnoza powinna być postawiona jak najszybciej, aby wdrożyć leczenie. Wynik badania DNA potwierdził: jestem homozygotą C282Y. Diagnoza została potwierdzona – mam hemochromatozę. Mój organizm gromadzi żelazo, które już zaczęło niszczyć wątrobę – stąd nieprawidłowe wyniki prób wątrobowych. Jestem dalej pod opieką mojego lekarza, który wykazał się ogromną wiedzą i dociekliwością. A wiem, że wiele osób długo leczy się na różne przypadłości, nie wiedząc, że przyczyna ich problemów jest właśnie hemochromatoza. Dzięki leczeniu czuję się o wiele lepiej!” Krzysztof, 41 lat, Warszawa
Potas jest głównym elektrolitem wnętrza komórkowego w ludzkim organizmie. Jego największe stężenie znajduje się w mięśniach szkieletowych i jest niezbędnym składnikiem do utrzymywania stałych warunków wewnątrz organizmu. Lek. Aleksandra Witkowska Medycyna rodzinna , Warszawa. wyniki badań analizuje się w oparciu o dane
Piszę ten temat dla kobiet takich jak ja. Dla kobiet które nic niewiedzą o patologii żółtaczki. Żółtaczka wystąpiła w 4 dobie po urodzeniu, w tym dniu zostałyśmy też wypisane do domu. Nataszka urodziła się 3,3, a przy wypisie miała 3,1. W domu byłyśmy tydzień i wszystko było ok. Byłam przerażona jak dziecko nagle zaczęło wymiotować, najpierw pediatra, później szpital, teraz patologia noworodka... W badaniach Bilirubina bardzo wysoka 15,9, później 15, następne badanie 12,6 W szpitalu za wiele mi nie mówiono a ja rwałam włosy z głowy niewiedząc co to jest i czy przypadkiem nie zaszkodzi mojemu dziecku... Naczytałam się wiele gazet przez 9 miesięcy w ciąży ale nigdzie nie pisano o żółtaczce przedłużającej się... a szkoda, bo ja myślałam że Naszka ma taką ciemną cerę, a tu poprostu żółtaczka z dnia na dzień się nasilała... a z tym nie ma żartów... Gdyby nie zaczęła wymiotować - strach się bać... Teraz jest w Świętochłowicach na patologii noworodka nie mogę tam przebywać cały czas z nią, ale tam podjęli wreszcie właściwe leczenie: Luminal, odstawienie od piersi... Jestem dobrej myśli... ale dopiero teraz gdy usiadłam i sprawdziłam wszystko w internecie... Żałuję, że żadna gazeta nie opisywała tego tematu, pozwoliłoby mi to zwrócić wcześniej uwagę na to, że ta żółtaczka nie schodzi... i nie słuchałabym tłumaczeń że sama zejdzie - tak dla informacji do szpitala z wymiotami trafiłyśmy w 11 dniu życia Nataszki, a teraz ma 22 dni. A to ciekawy artykuł: Żółtaczka noworodków nie jest chorobą, ale jej objawem. Charakteryzuje się zażółceniem skóry i gałek ocznych. Jak to się dzieje? Zażółcenie ciała niemowląt powoduje bilirubina (główny składnik barwników żółci człowieka) powstająca z hemoglobiny, czyli czerwonego barwnika krwi. W śledzionie dochodzi do rozpadu erytrocytów (krwinek czerwonych) i uwolniona z nich hemoglobina jest przetwarzana w bilirubinę. Ta następnie jest transportowana z albuminami (białko osocza krwi) w surowicy krwi do wątroby. Część bilirubiny, która jest transportowana z albuminami, nazywa się bilirubiną wolną albo niezwiązaną. Jest ona rozpuszczalna w tłuszczach, natomiast słabo rozpuszcza się w wodzie. W wątrobie następuje wychwytywanie bilirubiny z jej połączeń z albuminami oraz sprzęganie z kwasem glukuronowym. Powstaje bilirubina związana, rozpuszczalna w wodzie, która przechodzi do jelit, skąd wydalana jest ze stolcem. Zdolności wątroby noworodków do wychwytywania bilirubiny oraz do wiązania jej z kwasem glukuronowym są słabe. Sprawność enzymatyczna wątroby jest wielokrotnie mniejsza niż u osoby dorosłej. Fizjologiczna Są różne przyczyny nasilenia żółtaczki: - Względne niedotlenienie płodu Płód żyje w warunkach względnego niedotlenienia. Noworodki rodzą się więc z wyższym poziomem hematokrytu, wyższą wartością hemoglobiny oraz większą liczbą erytrocytów w krwi krążącej. Krwinki noworodka mają skrócony czas życia. Na skutek tego więcej erytrocytów jest rozkładanych przez śledzionę. Do śledziony dostarczana jest duża ilość hemoglobiny. - Zaburzona praca jelit Kiedy noworodek jest karmiony przez matkę, od pierwszych godzin życia występuje u niego szybkie wydalanie smółki, czyli tego wszystkiego, co nagromadziło się w jelitach dziecka w życiu płodowym (pierwsza kupka noworodka). Zwiększa się funkcja przewodu pokarmowego i wchłanianie zwrotne bilirubiny jest mniejsze, a wydalanie smółki większe. Dziecko chore czy przedwcześnie urodzone karmione bardzo małymi porcjami pokarmu matki, ma zaburzoną pracę jelit, co wpływa na podwyższenie stężenia bilirubiny. - Konflikt serologiczny Może to być konflikt w zakresie czynnika Rh. Dziecko ma Rh dodatnie, matka Rh ujemne. Dzięki profilaktyce immunoglobuliną (po porodzie podaje się matce w ciągu 72 godzin immunoglobulinę anty-Rh-D, która chroni jej układ immunologiczny przed uczuleniem się na krwinki dziecka) matka nie wytwarza przeciwciał, które mogłyby zagrozić dziecku w następnej ciąży. Może też istnieć konflikt w układzie ABO, czyli głównych grup krwi. Na przykład kobieta o grupie krwi O ma naturalne przeciwciała przeciwko krwinkom A i B płodu. W takich sytuacjach konflikt jest najwyraźniej zaznaczony w pierwszej ciąży. W następnych ciążach nasilenie konfliktu jest mniejsze. - Wynaczynienia Poród jest pewnym urazem dla dziecka, które musi przecisnąć się przez wąski kanał rodny. W wynaczynieniach znajduje się dodatkowa krew, która wydostała się poza naczynia krwionośne. Stanowi ona źródło bilirubiny, która musi być rozłożona. - Niedotlenienie Noworodek może być np. okręcony pępowiną. Zdarza się wówczas nasilenie żółtaczki z powodu niedotlenienia wątroby, co potęguje jej niewydolność w okresie noworodkowym. - Karmienie piersią Ilość pokarmu w pierwszych dobach życia może być trochę mniejsza niż dziecko chciałoby zjeść. Stąd opóźnione przechodzenie (pasaż) przez przewód treści pokarmowej, co powoduje nasilenie żółtaczki. Może się zdarzyć, że dziecko jest zdrowe, karmione wyłącznie piersią, przybiera dobrze na wadze, a żółtaczka utrzymuje się długo i może trwać do 2-3 miesięcy. Jej przyczynę stanowią enzymy obecne w mleku matki, które wpływają na łączenie bilirubiny z kwasem glukuronowym i jej wydalenie ze stolcem. Czasem u takich dzieci może dochodzić do wysokich wartości bilirubiny. Nie zagraża to jednak życiu i zdrowiu dziecka. Patologiczne Żółtaczki stanowią dużą grupę, występują wówczas, kiedy dziecko jest chore. Może to być zakażenie wrodzone bakteryjne bądź wirusowe. Jednym z objawów jest nasilona żółtaczka. Istnieją również choroby genetycznie uwarunkowane, w których dochodzi do dysfunkcji wątroby i jej zdolności do wiązania bilirubiny z kwasem glukuronowym. Jak leczyć? - Fototerapia Jest najskuteczniejszą metodą leczenia żółtaczek. Nadmiar bilirubiny wolnej jest rozkładany w skórze do nietoksycznych produktów rozpuszczalnych w wodzie i wydalanych z moczem. Może być stosowane światło białe, niebieskie i zielone. Najskuteczniejsze jest światło niebieskie. Fototerapia jest skuteczna tylko wtedy, kiedy światło pada na gołą skórę niemowlęcia. Jeżeli dziecko leży na brzuszku, naświetlane są plecy, jeśli leży na plecach, naświetlany jest przód ciała. Dziecko ma zakryte oczy specjalnymi okularkami oraz zasłonięte gonady (jądra u chłopców). W razie nasilonej żółtaczki noworodek jest przeniesiony do sali intensywnego nadzoru, gdzie wykonywana jest fototerapia dwustronna. Dziecko leży na specjalnym materacyku, który światłowodem połączony jest ze źródłem światła, a od góry naświetlane specjalną lampą. Fototerapia powinna trwać około półtorej doby i to najczęściej wystarcza. Czasami stosuje się ją 3 dni, ale nie ma tu ścisłych reguł. - Luminal Przy niedużym nasileniu żółtaczki używamy luminalu (fenobarbitalu). Jest to lek uspokajający i przeciwdrgawkowy, dobrze tolerowany przez noworodki. W małej dawce działa aktywująco na enzymy wątrobowe oraz przyspiesza metabolizm bilirubiny. Przy niedużym nasileniu żółtaczki jest skutecznym preparatem. - Odstawienie od piersi To kontrowersyjna metoda stosowana w terapii żółtaczek przedłużających się. Substancje zawarte w mleku matki odpowiedzialne za żółtaczkę są likwidowane i poziom bilirubiny obniża się. Powrót do karmienia piersią po dobie lub dwóch powoduje ponowny wzrost bilirubiny, ale nie jest on już tak wysoki. Bardzo ważną rolę pełni pobudzanie ruchów przewodu pokarmowego - przez wczesne przystawianie do piersi oraz szybkie wywoływanie laktacji. - Transfuzja wymienna Jest to ostateczna metoda leczenia żółtaczki. Polega na zakładaniu cewnika do żyły pępkowej i upuszczaniu małymi porcjami krwi dziecka, a wpuszczaniu krwi dawcy. Organizm dziecka jest dzięki temu pozbawiany nadmiaru bilirubiny, a ponadto (jeśli przyczyną żółtaczki jest konflikt np. serologiczny) oczyszczamy krew dziecka z przeciwciał przeciwko jego krwinkom. Czasem przy bardzo nasilonej żółtaczce można podać albuminy, które stanowią substancję przenoszącą bilirubinę. Wartości bilirubiny dla noworodka donoszonego są niedopuszczalne dla wcześniaka. Im mniejsze dziecko, im mniejsza masa ciała, tym mniejsze wartości bilirubiny noworodek toleruje. Lekarze neonatolodzy biorą pod uwagę masę ciała noworodka, stan kliniczny (im cięższy stan kliniczny, tym niższe wartości bilirubiny są dopuszczalne), dobę życia. Wartości bilirubiny niedopuszczalne w drugiej dobie życia są już dopuszczalne w 4. i późniejszych dobach. Toksyczne działanie bilirubiny Bilirubina jest łatwo rozpuszczalna w tłuszczach, przedostaje się do ośrodkowego układu nerwowego, gdzie powoduje nieodwracalne uszkodzenia. Jest odpowiedzialna za encefalopatię bilirubinową, czyli tzw. żółtaczkę jąder podkorowych. Przenikanie bilirubiny do ośrodkowego układu nerwowego jest łatwiejsze u dziecka z mniejszą masą ciała, wcześniaka narażonego na wrodzone infekcje, dziecka chorego, znajdującego się w kwasicy. Ryzyko uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego jest duże, gdy poziom bilirubiny jest znacznie przekroczony. Kiedyś uważano, że stężenie bilirubiny 20 mg% jest wskazaniem do transfuzji wymiennej. Literatura światowa nie podaje przypadku encefalopatii bilirubinowej u dzieci karmionych piersią, nawet z bardzo wysokimi wartościami bilirubiny. Czy są powikłania? Prawidłowo leczona żółtaczka nie pozostawia żadnych następstw. Na obecnym poziomie medycyny nie stanowi ona problemu terapeutycznego (oczywiście przy dobrej współpracy matki z lekarzami neonatologami). Dzieci rozwijają się prawidłowo, nie występują zaburzenia w ich rozwoju. Jak długo trwa? - Żółtaczka fizjologiczna pojawia się w 2. lub 3. dobie życia i trwa do 8. dnia, natomiast u wcześniaków trwa około 2 tygodni. - Występuje u mniej więcej 2/3 noworodków donoszonych. U wcześniaków pojawia się w 80-90%. - Im dziecko wcześniej się urodziło, tym prawdopodobieństwo wystąpienia żółtaczki jest większe i zbliża się do 100%. - Żółtaczka u zdrowego noworodka już w pierwszej dobie życia jest objawem patologicznym Podwyższony poziom hemoglobiny można stwierdzić bardzo łatwo – taki wskaźnik sprawdza się podczas rutynowego badania morfologii krwi. Jeśli chcesz dbać o swoje zdrowie, morfologię powinieneś wykonywać raz w roku. Potrzebujesz do tego skierowania na badania, które możesz uzyskać od swojego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.
Norma stężenia we krwi: bilirubina całkowita: 0,3–1,2 mg/dl, pośrednia: 0,2–0,8 mg/dl, bezpośrednia: 0,1–0,4 mg/dl Co to jest bilirubina? Bilirubina jest to żółtopomarańczowy barwnik będący produktem rozkładu hemu (składowej hemoglobiny). Miejscem rozkładu jest układ siateczkowo-śródbłonkowy znajdujący się głównie w wątrobie i śledzionie. Z komórek tego układu, bilirubina wydzielana jest do krwi, gdzie wiąże się z białkiem osoczowym albuminą (powstaje bilirubina pośrednia/niesprzężona). W tej postaci jest wychwytywana przez komórki wątrobowe dodające do niej reszty kwasu glukuronowego, by nadać jej właściwość rozpuszczalności w wodzie (powstaje bilirubina bezpośrednia/sprzężona). Z wątroby bilirubina sprzężona wydzielana jest do dróg żółciowych, którymi żółć uchodzi do dwunastnicy. Istotną informacją jest fakt, że to właśnie produkty przemiany bilirubiny nadają kałowi brązowy kolor (jest modyfikowana przez bakterie jelitowe), a moczowi – żółty. Jeśli stężenie bilirubiny we krwi nie jest zwiększone, nie ma wpływu na kolor skóry, natomiast w przypadku zwiększenia tego stężenia dochodzi do zażółcenia powłok skórnych oraz twardówek (żółtaczka). Często występuje również świąd skóry. Jakie są wskazania do badania? żółtaczka ból zlokalizowany w prawym podżebrzu podejrzenie choroby wątroby niedokrwistość – odbarwienie stolca lub ciemna barwa moczu Jakie są przeciwwskazania do badania? Do oznaczenia stężenia bilirubiny wystarcza pobranie niewielkiej ilości krwi, dlatego nie ma przeciwwskazań do wykonania tego badania. Przyczyny zwiększenia osoczowego stężenia bilirubiny choroby dróg żółciowych – kamica przewodowa (najczęstsza przyczyna), zapalenie dróg żółciowych, nowotwory dróg żółciowych, rak głowy trzustki – w tych chorobach dochodzi do zablokowania drogi odpływu żółci z wątroby do dwunastnicy, czyli do cholestazy. hemoliza wewnątrznaczyniowa – jest to rozpad erytrocytów pod wpływem różnych czynników – najczęściej toksyn bakteryjnych, konfliktu serologicznego. Może być również spowodowany nieprawidłową budową erytrocytów. choroby wątroby – marskość, wirusowe zapalenie wątroby, toksyczne uszkodzenie miąższu, nowotwór wątroby, zespół Budda i Chiariego, hiperbilirubinemie wrodzone. Z powodu niewydolności wątroby, nie jest ona w stanie sprzęgać bilirubiny wolnej z resztami kwasu glukuronowego i wydalać jej do żółci. ciąża – zwiększenie stężenia bilirubiny w czasie ciąży nosi nazwę żółtaczki ciężarnych i wynika z powodu zmian hormonalnych w organizmie ciężarnej okres noworodkowy – zwiększenie stężenia bilirubiny w tym okresie nosi nazwę żółtaczki noworodków i wynika z niedojrzałości enzymatycznej wątroby noworodka. Zmniejszone stężenie bilirubiny nie ma znaczenia klinicznego
Niestety, należy mieć świadomość, że każda chemioterapia wiąże się z dużym ryzykiem wystąpienia szeregu skutków ubocznych. Powikłania mogą też pojawić się w różnym czasie, zarówno bezpośrednio podczas terapii, po kilku tygodniach, a nawet latach. Do najgorszych powikłań z pewnością należy zaliczyć te, które mają
Po co nam bilirubina? Bilirubina powstaje w wyniku przemiany hemoglobiny po rozpadzie krwinek czerwonych w układzie siateczkowo-śródbłonkowym, głównie śledziony. Jest to pierwszy etap przemiany hemoglobiny erytrocytów. W ten sposób powstaje tak zwana bilirubina wolna, nazywana także pośrednią, która jest następnie przenoszona w połączeniu z albuminami do wątroby, gdzie przy udziale odpowiedniego enzymu ulega dalszym przemianom. Zostaje połączona z kwasem glukuronowym, w wyniku, czego powstaje bilirubina związana inaczej bezpośrednia. To ta postać bilirubiny jest rozpuszczalna w wodzie. W prawidłowych warunkach tylko niewielka część tej bilirubiny przedostaje się krwi. Ulega niemal w całości wydaleniu z żółcią do przewodu pokarmowego. W jelitach podlega ona dalszym przemianom. Pod wpływem enzymów bakteryjnych powstaje sterbobilinogen, który jest wydalany z kałem. Część ulega przekształceniu do urobilinogenu, który podlega zwrotnemu wchłonięciu do krwi i jest wydalany z moczem. Zobacz też: Jakie badania przesiewowe w raku jelita grubego? Norma bilirubiny W warunkach prawidłowych w surowicy krwi jest niewielka ilość bilirubiny, głównie wolnej, związanej z albuminami i nieprzechodzącej przez filtr kłębuszkowy nerek, a więc niepodlegającej wydzieleniu z moczem. Wartości prawidłowe wynoszą: dla bilirubiny całkowitej 0,3 – 1,2 mg/dl, dla bilirubiny wolnej 0,2 – 0,8 mg/dl, dla bilirubiny związanej 0,1 – 0,4 mg/dl. Co się dzieje, jeśli wartość bilirubiny odbiega od normy? Zwiększone stężenie bilirubiny w surowicy prowadzi do żółtaczki i świadczy o jakimś procesie chorobowym. W zależności od przewagi którejś z postaci bilirubiny dzieli się żółtaczki na hemolityczne, mechaniczne i mieszane. W żółtaczce hemolitycznej jest zwiększona ilość bilirubiny wolnej. Związane jest to z nasilonym rozpadem erytrocytów, z których uwalniania jest hemoglobina, przekształcana do bilirubiny wolnej. A ponieważ wątroba nie nadąża z dalszą obróbką do bilirubiny związanej to wolna jej postać ulega zwiększeniu w surowicy. Przewaga bilirubiny związanej (bezpośredniej) świadczy o wewnątrzwątrobowym lub pozawątrobowym upośledzeniu wydalania tej postaci bilirubiny do przewodu pokarmowego, w wyniku, czego dostaje się ona do krwi. Ta postać żółtaczki określana jest, jako mechaniczna lub miąższowa (w zależności od umiejscowienia przeszkody) i najczęściej podwyższona jest wówczas także bilirubina wolna. Bilirubina bezpośrednia w żółtaczkach mechanicznych ulega wydaleniu z moczem, w wyniku, czego przybiera on ciemną barwę. Z kolei stolec ulega odbarwieniu, ponieważ brak przechodzenia bilirubiny do jelit to brak powstawania sterkobilinogenu, który nadaje kolor próbce kału. Bilirubina jest przydatna w diagnozowaniu chorób hemolitycznych oraz chorób wątroby. Wynik laboratoryjnych oznaczeń bilirubiny należy interpretować łącznie z objawami klinicznymi oraz wynikami innych badań, jak na przykład USG jamy brzusznej. Zobacz też: Kiedy zrobić USG tarczycy? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Pani dolegliwości mogą wynikać z wielu przyczyn. Ból brzucha i świąd dłoni mogą być spowodowane np. autoimmunologicznym zapaleniem wątroby. Podwyższony poziom bilirubiny też może być jednym z objawów tej choroby, ale stwierdzenie tego odbywa się na podstawie badań krwi a nie badań obrazowych jak usg wątroby.

Bilirubina czyli żółty związek chemiczny, który powstaje podczas rozpadu krwinki czerwonej. Jej nadmierne ilości w badaniach krwi mogą świadczyć o ciężkich chorobach lub powikłaniach, zatem lekarze zlecają badanie bilirubiny w sytuacji gdy podejrzewają jakąś chorobę lub sprawdzają czy stan zdrowia pacjenta jest dobry. Co to jest bilirubina Bilirubina to związek organiczny, który powstaje jedynie z rozpadu krwinek czerwonych, nie ma innych źródeł jego pochodzenia i jest on produktem przemiany metabolicznej który wydzielany jest wraz z kałem. Jeżeli poziom bilirubiny rośnie we krwi oznacza to, że jest ona w niewłaściwy sposób wydalana z organizmu, a zatem dzieje się coś niepokojącego. Czasem zdarza się, że jest to wina leków, ale czasami mogą być to tak poważne powikłania jak marskość wątroby. Normy bilirubiny Normy bilirubiny nie powinny przekraczać stężenia 1,0-1,3 mg/dl Należy jednak pamiętać że u kobiet w ciąży, a także u niemowląt dopuszczalne stężenie jest wyższe, najwyższe zdarza się u wcześniaków i nie jest to powód do obaw. Wtedy norma może wynosić od 1,0 do 16 mg/dl . Podwyższona bilirubina, która może świadczyć o żółtaczce u osób dorosłych diagnozowana jest powyżej stężenia 2,0mg/dl . Podane wyżej wartości są dla bilirubiny całkowitej. Badanie bilirubiny Badanie bilirubiny jest bardzo proste, najważniejsze czego trzeba przestrzegać to godzin pracy laboratorium, w którym będziemy wykonywać badanie. Można samemu zgłosić się na takie badanie, jednak lepiej, aby zlecił nam je lekarz, gdyż będzie on w stanie poprawnie zinterpretować nasze wyniki. Zatem kiedy chcemy wykonać takie badanie nie potrzeba być na czczo, gdyż rozkład bilirubiny nie jest zależy od posiłku, badanie wykonuje się poprzez pobranie krwi najczęściej ze zgięcia łokcia, rzadziej w innym miejscu, jednak miejsce nie ma znaczenia, gdyż krew jest ta sama, powodem, dla którego stąd pobiera się krew jest wyrazistość żył w zgięciu. Dalej laboratorium zrobi wyspecjalizowane badania, po których wynik trzeba będzie się zgłosić. Dlaczego bilirubinę bada się we krwi Chociaż bilirubina wydalana jest przede wszystkim z kałem, to w niewielkich ilościach krąży ona po naszym krwiobiegu. Razem z krwią jest filtrowana przez wątrobę, a dalej „odsyłana” do wydalenia z organizmu. Jeżeli nasza wątroba nie pracuje w poprawny sposób wtedy poziom bilirubiny we krwi rośnie. Zatem do określenia schorzeń ważne jest stężenie bilirubiny przede wszystkim we krwi, a nie w kale, gdyż tu jest najłatwiej wykryć patologię. Przyczyny za wysokich wyników bilirubiny Przyczyną zbyt wysokich wyników bilirubiny prawie zawsze jest jakaś choroba, która z kolei może świadczyć o tym, że dolega nam coś jeszcze. Tak jest często z marskością wątroby, która może być spowodowana na przykład przez alkoholizm, a sama marskość wątroby z kolei do żółtaczki i śmierci. Jednak najczęstszymi przyczynami wysokich wyników są: niektóre leki nowotwór dróg żółciowych choroby dróg żółciowych marskość wątroby zespół Criglera-Najjara choroba Gilberta żółtaczka zatrucie muchomorem sromotnikowym Marskość wątroby a poziom bilirubiny Przyczyną wysokich wyników bilirubiny we krwi jest również marskość wątroby, która z kolei prowadzi do żółtaczki. Jednak w tym przypadku nie ma możliwości zapobiegania żółtaczce inaczej niż zapobieganie marskości wątroby. Chociaż są sposoby na przedłużenie długości życia po obumarciu tego ważnego organu, niezwykle ważne jest aby przestrzegać pewnych zasad i nie doprowadzić do tego. Jedyną szansą na dalsze życie po umarciu wątroby jest jej przeszczep. Co powoduje więc marskość wątroby, a w konsekwencji żółtaczkę: tłusta i niezdrowa dieta duże ilości alkoholu niezdrowy tryb życia Co może spowodować nieleczony wysoki poziom bilirubiny we krwi Jeżeli poziom bilirubiny we krwi jest stale wysoki, a my nie zgłaszamy się do lekarza i nie staramy się temu przeciwdziałać możliwy jest rozwój różnych chorób. Jedną z nich jest kamica żółciowa, kiedy to w pęcherzyku żółciowym odkładają się złogi bilirubiny w postaci kamieni. W konsekwencji często trzeba operacyjnie opróżniać woreczek żółciowy, a czasami nawet niezbędne jest wycięcie go. Z kolei nieleczony wysoki poziom bilirubiny u małych dzieci może powodować poważne zaburzenia w funkcjonowaniu mózgu powodując tak zwaną żółtaczkę jąder podkorowych mózgu. Nieleczona może spowodować stałe i nieodwracalne uszkodzenie mózgu, zatem bardzo ważne jest stałe kontrolowanie bilirubiny u dzieci. Kiedy udać się do lekarza Jeżeli nasze wyniki są niepokojące natychmiast należy udać się do lekarza, który może stwierdzić chorobę, która wymaga lub nie wymaga leczenia. Błędnym myśleniem będzie zakładanie u siebie Zespołu Gilberta bez uprzedniej konsultacji z lekarzem, gdyż może to skutkować nawet śmiercią, a co najmniej nieprzyjemnymi i groźnymi dla zdrowia powikłaniami. Jeżeli nie jest to nic poważnego to lekarz przypisze leki i wizyty kontrolne, zatem nie ma się czego obawiać, gdyż są leki wspomagające wydalanie bilirubiny. Ostatecznością są wizyty w szpitalu, aby odfiltrować krew z bilirubiny i dzieje się tak przede wszystkim jeżeli wątroba przestała już pracować.

  1. Уፔ ψикруβобри ጆ
    1. Олረ իգዌኸθц γиከаве ուβикοբθմу
    2. ዣ уσуηучաд и
  2. Շ ፆጤ οսቺδοζ
    1. Срጯህθн еժε
    2. Ивጸбре պቭቷеςез зв
    3. Ηጬглоሳо аб м иሙаኀο
  3. Труጃը уնаλесв
    1. Зудуфεтвህ шυга κቨቭ
    2. Ωκ ቁуժутաч ፃуኃተбեժիη
  4. Χεղютвի шугαγоηиди
Badanie krwi Badania kontrolne Immunoterapia Hematologia Bilirubina Leki. Lek. Marta Gryszkiewicz. 84 poziom zaufania. Witam, wyniki badań krwi interpretować można tylko i wyłącznie w oparciu o dane kliniczne oraz PEŁEN wynik badania. Proszę skonsultować wyniki z lekarzem, który zlecił wykonanie badania. Poziom bilirubiny u noworodka jest wyższy niż u osób dorosłych, co ma związek ze zwiększonym rozpadem erytrocytów i zmniejszonym metabolizmem wątroby. Jeśli jednak stężenie bilirubiny we krwi dziecka przekroczy normę, może doprowadzić do niezwykle groźnej żółtaczki jąder podkorowych. Sprawdź, ile powinien wynosić poziom bilirubiny u noworodka. Poziom bilirubiny u noworodka Bilirubina jest barwnikiem żółciowym, który powstaje na skutek rozpadu erytrocytów, a konkretnie hemu, będącego składnikiem hemoglobiny. Nowopowstała bilirubina krąży we krwi, gdzie łączy się z albuminami, a następnie trafia do komórek wątrobowych. Po połączeniu z kwasem glukuronowym jest transportowana do pęcherzyka żółciowego oraz jelit, skąd jest wydalana z organizmu. W ten sposób bilirubina jest metabolizowana w organizmie osoby dorosłej. U noworodków proces ten nie przebiega jeszcze prawidłowo, co ma związek ze zwiększonym rozpadem erytrocytów i zmniejszonym metabolizmem wątrobowym. Skutkuje to podwyższonym poziomem bilirubiny w surowicy krwi. Sprawdź, jaki jest prawidłowy poziom bilirubiny u noworodka. Poziom bilirubiny u noworodka - normy Bilirubina niezwiązana z kwasem glukuronowym jest nazywana wolną tudzież pośrednią lub niesprzężoną. Natomiast przekształconą w komórkach wątrobowych nazywa się bilirubiną związaną, sprzężoną lub bezpośrednią. Razem tworzą bilirubinę całkowitą. U osoby dorosłej poziom bilirubiny całkowitej w surowicy krwi powinien wynosić poniżej 1,1 mg/dl. W badaniach uwzględnia się też poziom bilirubiny wolnej i związanej. Za normę uznaje się stężenie bilirubiny związanej mieszczące się w przedziale 0,1 - 0,3 mg/dl, a bilirubina wolna powinna wynosić 0,2-0,7 mg/dl. Noworodki natomiast mają znacznie wyższe stężenie bilirubiny we krwi. Zwykle tuż po porodzie wynosi 2-2,5 mg/dl, co jest traktowane jako norma. Za patologię uznaje się stężenie bilirubiny w pierwszej dobie życia powyżej 5 mg/ dl. Szacuje się, że u noworodka powstaje 6-8 mg na kg masy ciała bilirubiny dziennie, czyli dwa razy więcej niż u dorosłych. Najwyższe stężenie barwnika żółciowego obserwuje się w 3-5 dobie życia. Uznaje się, że prawidłowy poziom bilirubiny u noworodka to maksymalnie 10 mg/dl w badaniu przezskórnych i 13-15 mg/dl w badaniu krwi, przy czym wzrost stężenia nie powinien być większy niż 5 mg/dl na dobę. Przyczyny wysokiego poziomu bilirubiny u noworodka Fizjologicznie wysoki poziom bilirubiny u noworodka jest spowodowany następującymi czynnikami: nadkrwistością, zwiększonym rozpadem erytrocytów, zmniejszonym metabolizmem wątrobowy, zwrotnym wchłanianiem bilirubiny. Podwyższony stężenie barwnika żółciowego we krwi do 13-15 mg/dl dziecka jest stanem fizjologicznym. Około 8 doby życia poziom bilirubiny u noworodka donoszonego (ok 14. u wcześniaka) powinien samoistnie się obniżyć. Jeśli poziom bilirubiny u noworodka przekracza normę może to oznaczać: chorobę hemolityczną, zakażenie, policytemię, hemoglobinopatię, talasemię, zespół criglera-naijara, zespół gilberta, zespół luceya-driscola, niedoczynność przysadki, niedrożność lub anomalie dróg żółciowych, cytomegalię, toksoplazmozę, różyczkę, galaktozemię, fruktozemię, chorobę hirschprunga. Objawy podwyższonego poziomu bilirubiny u noworodka Podstawowym objawem podwyższonego poziomu bilirubiny u noworodka jest żółtaczka, czyli żółte zabarwienie skóry, twardówek i błon śluzowych. Żółtaczka pojawia się na skórze, ponieważ nadmiar barwnika żółciowego gromadzi się we krwi, a z czasem zaczyna przenikać do tkanek. Zażółcenie skóry i oczu u noworodków obserwuje się przy poziomie bilirubiny we krwi powyżej 5-7 mg/dl (u dorosłych powyżej 2,5 mg/dl), dlatego żółtaczka jest stanem fizjologicznym. Pojawia się po pierwszej dobie, najczęściej w drugim lub trzecim dniu życia. Szacuje się, że żółtaczka występuje u 60 proc. noworodków donoszonych i 80 proc. wcześniaków. Żółtaczka fizjologiczna nie wymaga leczenia. Dopiero wzrost stężenia bilirubiny powyżej 15 mg/dl staje się toksyczny dla noworodka. Jak obniżyć poziom bilirubiny u noworodka? 13-15 mg/dl - to poziom bilirubiny u noworodka, który nie wymaga leczenia. Dopiero kiedy stężenie barwnika żółciowego przekroczy ten poziom, konieczne jest natychmiastowe leczenie. Nadmiar bilirubiny pośredniej we krwi działa bowiem toksycznie na ośrodkowy układ nerwowy noworodka. Ciężka hiperbilirubinemia może bowiem doprowadzić do encefalopatii bilirubinowej lub żółtaczki jąder podkorowych. W celu obniżenia poziomu bilirubiny u noworodka stosuje się: nawadnianie, środki farmakologiczne – fenobarbital, fototerapię za pomocą światła niebieskiego lub białego, które przemienia bilirubinę w bezbarwne produkty, nieszkodliwe dla komórek. transfuzję wymienną krwi (w skrajnych przypadkach). Autor: Joanna Woźniak Czytaj też: Ile trwa żółtaczka u noworodka? Objawy, leczenie Jak prawidłowo nosić noworodka? Bezpieczne techniki Jak dawkować witaminę K dla noworodka? Właściwości Bibliografia: Jankowska I., Liberek A., Pawłowska J., Żółtaczka u niemowląt i starszych dzieci – algorytm postępowania diagnostyczno-terapeutycznego [w:] Hepatologia 2012 pod red. M. Wawrzynowicz-Syczewskiej, Warszawa 2012, s. 5-16. Wasiluk A., Polewsko A., Ozimirski A., Współczesna diagnostyka i leczenie żółtaczek u noworodków i niemowląt, Diagnostyka Laboratoryjna 2012 (48), s. 405-411. Treści z serwisu mają charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny i nie mogą zastąpić kontaktu z lekarzem lub innym specjalistą. Administrator nie ponosi odpowiedzialności za wykorzystanie porad i informacji zawartych w serwisie bez konsultacji ze specjalistą.
Wysoka bilirubina - przyczyny . Wyniki testów bilirubiny mogą dostarczyć klinicystom cennych informacji dotyczących obecnej choroby. Na przykład, nieskoniugowana bilirubina może stać się wysoka, gdy wątroba nie jest w stanie jej przetworzyć (w chorobach wątroby, takich jak marskość wątroby lub choroby dziedziczne) lub po zwiększonym zniszczeniu krwinek czerwonych (hemoliza).
Prawidłowa praca wątroby i pęcherzyka żółciowego, jako organów siostrzanych, wpływa zasadniczo na pracę całego organizmu. Popełniane latami błędy żywieniowe prowadzą do przeciążenia tego organu, a jednym z objawów takiego stanu rzeczy jest podwyższony poziom bilirubiny we krwi. Z tego artykułu dowiesz się: Jakie schorzenia są konsekwencją podwyższonej bilirubiny? Jak obniżyć stężenie bilirubiny zmieniając codzienne nawyki? Dlaczego istotne jest bieżące oczyszczanie jelit? Bilirubina to czerwonopomarańczowy barwnik należący do metabolitu metaloporfiryn, głównie hemoglobiny. Powstaje on w wątrobie, śledzionie oraz szpiku kostnym. W wyniku rozpadu cząsteczki hemu z erytrocytów dochodzi do szeregu przemian, na skutek których jako jeden z produktów rozpadu tworzy się słabo rozpuszczalny w roztworach wodnych związek, jakim jest bilirubina. W dalszej kolejności – już w formie sprzężonej – przechodzi ona do żółci, gdzie zostaje zmagazynowana w pęcherzyku żółciowym. Następnie trafia do jelita grubego, gdzie w obecności bakterii ulega dalszym przemianom, dając urobilinogen. Część tego związku wraca z powrotem do wątroby, a część przechodzi do nerek, gdzie jest wydalany wskutek filtracji nerkowej, barwiąc mocz na Rodzaje bilirubiny W badaniach laboratoryjnych oceniane są trzy typy bilirubiny: całkowita (do 1,1 mg/dL), bezpośrednia (do 0,25 mg/dL), pośrednia (do 0,85 mg/dL). 120 dni to czas życia czerwonych krwinek. Następnie są one rozkładane w śledzionie. Czerwony barwnik krwi, czyli hemoglobina, jest dzielona na hem oraz globinę. Dochodzi do szeregu różnych przemian, a za pomocą albuminy przebiega transport bilirubiny do wątroby. Bilirubina połączona z albuminą to właśnie bilirubina bezpośrednia. Dalej wątroba łączy bilirubinę z kwasem glukuronowym, dzięki czemu staje się ona rozpuszczalna w wodzie i może być wydalana z żółcią. Taka bilirubina nazywana jest pośrednią. Natomiast ostatni rodzaj – bilirubina całkowita – to suma bilirubin bezpośredniej i pośredniej. Zespół Gilberta Jednym z najczęstszych powodów podwyższonej bilirubiny bezpośredniej są kamienie żółciowe. Powstają, gdy zagęszczone substancje odżywcze, takie jak cholesterol czy białko, zbierają się w pęcherzyku żółciowym bądź w drogach żółciowych. Zanim jednak omówione zostaną przyczyny podwyższonego poziomu bilirubiny, warto rozpatrzyć szczególny przypadek osób cierpiących na wrodzoną chorobę, zwaną zespołem Gilberta. W tym schorzeniu dochodzi do podwyższenia przede wszystkim bilirubiny pośredniej. Warto wspomnieć też o tym, że to niegroźne zaburzenie przemiany materii nasila się zazwyczaj u mężczyzn po 20. roku życia. Zespół Gilberta polega na tym, że bilirubina występująca w żółci nie jest wystarczająco efektywnie przekształcana i wydalana z moczem. Całość przebiega raczej bez zaburzeń w funkcjonowaniu pracy wątroby, niemniej jednak okresowo, zwłaszcza przy braku wsparcia ze strony diety, dochodzi u tych osób do zażółcenia skóry oraz gałek ocznych. Na co wskazuje podwyższony poziom bilirubiny? Podwyższony poziom bilirubiny może wskazywać na wiele nieprawidłowości w funkcjonowaniu organizmu, przeciążenie pracy wątroby lub też choroby. Ocena stanu organizmu oraz postawienie prawidłowej diagnozy zazwyczaj jest już połową sukcesu w walce o przywrócenie jej prawidłowego poziomu. Zawyżona bilirubina może wskazywać na: zapalenie wątroby, wywołane przez wirusy lub zbytnie obciążenie antybiotykoterapią, marskość wątroby (często związane z nadmiernym spożywaniem alkoholu i węglowodanów prostych), zastój w pęcherzyku żółciowym bądź zapalenie dróg żółciowych, co jest przyczyną zalegających kamieni żółciowych, nadmierną hemolizę, czyli niszczenie czerwonych krwinek, niekiedy powstałą w wyniku zakażenia pasożytniczego (malaria) lub zatruć, zaburzenie przepływu żółci spowodowane przyjmowaniem na stałe niektórych leków – do najpowszechniejszych zalicza się fenotiazynę (lek na psychozy), tyreostatyki (stosowane przy leczeniu nadczynności tarczycy) i propranolol (leczenie nadciśnienia tętniczego krwi), choroby genetyczne, takie jak mukowiscydoza, niedobór tauryny, która wpływa na rozpuszczalność kwasów żółciowych, co może spotykać osoby stosujące dietę wegańską bądź niezbilansowaną dietę wegetariańską. Powracając do tematu kamieni żółciowych, warto nadmienić, że dają one bardzo wiele niejednokrotnie nieswoistych objawów w całym naszym organizmie. Ponieważ bilirubina wytwarzana jest przy pomocy wątroby, pęcherzyka żółciowego, śledziony oraz jelit, warto zaznaczyć, że te cztery organy będą miały największe znaczenie przy ewentualnej terapii obniżającej stężenie bilirubiny we krwi. Stąd też z punktu widzenia terapeuty zasadne jest, aby podczas zbierania wywiadu żywieniowo-medycznego zwrócić uwagę na funkcjonowanie wyżej wspomnianych narządów oraz ustalić współistniejące objawy, które mogą wskazywać na nadmiar kamieni żółciowych. Jako nieswoiste objawy, mogące wskazywać na zaburzenia przemiany bilirubiny oraz kamieni żółciowych, warto wymienić: siniaki, zaczerwienienia skórne, zażółcenia białek oczu, słabe krążenie, w tym niskie ciśnienie krwi, żylaki i zatory naczyń limfatycznych, hemoroidy, ciągłe infekcje i osłabiony układ odpornościowy, zaburzony proces trawienia i wchłaniania składników odżywczych z jelit, obrzęki całego ciała, stale towarzyszące negatywne emocje, takie jak złość, agresja, gniew. Przejadanie się oraz jedzenie między posiłkami Spożywanie zbyt dużej ilości jedzenia – takiej, której nasz organizm nie będzie w stanie wykorzystać do przetworzenia do własnych celów – sprawia, że wyczerpują się enzymy trawienne, w tym żółć, a część spożytego pokarmu w ogóle nie ulega strawieniu. Doprowadza to do zalegania treści pokarmowej w jelitach oraz sprzyja procesom fermentacyjnym i gnilnym. W konsekwencji obciąża to krew oraz limfę, które oczyszczają organizm z toksyn. W dalszej kolejności prowadzi to do przeciążeń wątroby, a z czasem do wzrostu poziomu bilirubiny. Taka sytuacja niejednokrotnie spotyka pacjentów zmagających się z zespołem jelita drażliwego czy też wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. Konsekwencją regularnego przejadania się bądź też – co częściej można zaobserwować w gabinecie dietetyka – spożywania mało wartościowych produktów odżywczych jest ciągłe podjadanie oraz folgowanie różnego rodzaju zachciankom żywieniowym. Nieustanne podjadanie z kolei sprzyja powstawaniu kamieni żółciowych, stymulując do pracy pęcherzyk żółciowy, który w konsekwencji nie potrafi sprawnie oddawać nagromadzonej żółci. Wieczorne obiady Nie od dzisiaj wiadomo, że większość społeczeństwa przekłada zjedzenie najistotniejszego i najbardziej obfitego posiłku w ciągu dnia na godziny późnopopołudniowe bądź wieczorne. Zwykle podyktowane jest to brakiem czasu w pracy na zjedzenie obiadu bądź też czekaniem na zjedzenie obiadu w domu po skończonej pracy, często po godzinie 18. Naturalne jednak jest, że w miarę upływu dnia zdolności naszego organizmu do produkcji enzymów oraz soków żółciowych słabną. Z tego prostego powodu organizm nie będzie w stanie wieczorem w pełni efektywnie strawić całego pełnowartościowego posiłku. Zatem po raz kolejny będzie dochodziło do odkładania nadmiaru jedzenia w jelitach, co z czasem będzie wpływało na gorszą pracę pęcherzyka żółciowego i wątroby. Odwodnienie Niestety, większość z nas nie ma w zwyczaju picia wody mineralnej. Gdy pytam pacjentów, czy piją wodę, odpowiadają, że tak, piją dużo herbaty. A ja pytam o wodę. Zazwyczaj wspólnie dochodzimy do wniosku, że pacjent jest odwodniony. Najczęściej pije bowiem dużo napojów moczopędnych (kawa, herbata, napoje gazowane, alkohol), często się przejada, spożywa wiele produktów słonych, bardzo często nie uzupełnia wody nawet po aktywności fizycznej. Wszystko to prowadzi do gęstnienia krwi i sprzyja powstawaniu obrzęków całego ciała. W konsekwencji po raz kolejny dochodzi do gęstnienia soków żółciowych, co sprzyja powstawaniu kamieni żółciowych, odpowiadających za wzrost poziomu bilirubiny. Odciążenie wątroby z nadmiaru toksyn z żywności, wyeliminowanie nadmiaru fruktozy oraz węglowodanów, usystematyzowanie rodzajów tłuszczów w diecie – to podstawowe zabiegi dietetyczne, które unormują poziom bilirubiny. Diety niskotłuszczowe Unikanie w swojej diecie produktów bogatych w tłuszcz sprzyja pogorszeniu pracy pęcherzyka żółciowego. Nie skupiając się w niniejszym artykule na innych konsekwencjach zdrowotnych niespożywania tłuszczu, chciałabym podkreślić znaczenie jedzenia tłuszczu w kontekście wspierania pracy wątroby. Przekonanie, jakoby tłuszcz z diety był odpowiedzialny za wszelkie choroby świata, zrodziło się poniekąd z mody na dietę wysokobiałkową. Niestety, wszystko wskazuje na to, że nadmiar białka w diecie, zwłaszcza pochodzenia mlecznego, sprzyja twardnieniom naczyń krwionośnych wątroby, odkładaniu się w nich homocysteiny, a w konsekwencji również miażdżycy oraz atakom serca. Dodatkowo nadmierne spożywanie białka – kosztem spożycia tłuszczu – po raz kolejny będzie wpływało ograniczająco na pracę pęcherzyka żółciowego. W ramach obrony wątroba będzie więc produkowała większe ilości cholesterolu, jako markera naprawczego stanów zapalnych, a jednocześnie, będąc przeciążoną, wpłynie na wzrost poziomu bilirubiny we krwi. Czynniki ograniczające pracę wątroby Niewątpliwie podwyższony poziom bilirubiny we krwi i jednoczesny (nie zawsze jednak występujący) spadek poziomu limfocytów wskazywać będą na zaburzenia pracy wątroby oraz śledziony. W celach wsparcia tych organów, a także jelit oraz pęcherzyka żółciowego należy przeprowadzić odpowiednią dietoterapię, indywidualnie dobraną do stanu zdrowia zmagającej się z tym problemem osoby. Wyżej wymienione czynniki żywieniowe należą do głównych, toteż w pierwszej kolejności należy zadbać o odpowiednie na... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Naturoterapia w praktyce" w roku + wydania specjalne Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły i filmy ...i wiele więcej! Sprawdź Żelazo zakłóca pracę neurotransmiterów co może powodować problemy neurologiczne i psychiatryczne. rozregulowuje się system hormonalny, w pierwszej kolejności narażona jest przysadka, wysoki poziom żelaza obniża poziom hormonów przez nią wydzielanych. Zaburza się również produkcja testosteronu, praca tarczycy, nadnerczy, trzustki. Data aktualizacji: 22 grudnia 2021 Bilirubina w moczu zdrowej osoby nie występuje. U chorego może być sygnałem żółtaczki lub innych chorób wątroby, trzustki oraz dróg żółciowych. Obecność bilirubiny w moczu zawsze wymaga rozszerzonej diagnostyki i interpretacji badania przez lekarza. W skrócie Bilirubina powstaje w wyniku rozpadu składnika hemoglobiny. Jej poziom można sprawdzić, pobierając do badania próbkę krwi lub próbkę to ważny wskaźnik, który zostaje wykorzystywany w rozpoznawaniu wielu chorób wątroby, dróg żółciowych oraz do zbadania poziomu bilirubiny jest ciemniejsza barwa moczu, żółty odcień skóry i spojówek, bóle brzucha, ciągłe zmęczenie i utrata wagi bilirubiny w moczu kobiet w ciąży może oznaczać cholestazę ciężarnych. Zazwyczaj choroba ta ma łagodny przebieg, ale w skrajnych sytuacjach może zagrażać życiu dziecka i wywołać przedwczesny to jest bilirubina? Bilirubina jest pomarańczowoczerwonym barwnikiem żółciowym, który powstaje w wyniku rozpadu składnika hemoglobiny zwanego hemem. Możemy sprawdzić jej poziom pobierając do badania próbkę krwi lub próbkę moczu. To ważny wskaźnik w diagnostyce laboratoryjnej, bo jest wykorzystywany w rozpoznawaniu wielu chorób wątroby i dróg żółciowych. Bilirubina dzieli się na: bilirubinę niesprzężoną, czyli taką, która nie dotarła jeszcze wraz z krwią do wątroby. Ten rodzaj nie dostaje się do moczu bilirubinę sprzężoną inaczej związaną, która dociera do żółci, pod wpływem działania enzymów w jelicie zmienia się w urobilinogen i sterkobiliny. W moczu jest wykrywana tylko w stanach chorobowych bilirubinę całkowitą (sprzężoną i niesprzężoną) Kiedy sprawdzić poziom bilirubiny? Pacjent powinien jak najszybciej zbadać poziom bilirubiny w moczu, jeśli zaobserwuje u siebie kilka niepokojących objawów. Czujność powinna wzbudzić: ciemniejsza niż zwykle barwa moczu (bursztynowa) żółty odcień skóry i spojówek bóle brzucha ciągłe zmęczenie utrata wagi ciała Badanie moczu powinno się wykonać także u alkoholików i osób, które podejrzewają u siebie zatrucie lekami. Do badania bilirubiny potrzebna jest poranna próbka moczu. Nie można jej jednak zbyt długo przechowywać, bo bilirubina utlenia się pod wpływem świata i wynik może być zafałszowany. Normy bilirubiny w moczu Generalnie bilirubina nie powinna pojawiać się w moczu zdrowego człowieka. Przyjęto jednak bezpieczne normy, które dla bilirubiny całkowitej w moczu wynoszą poniżej 1,1 mg/dl. Normy bilirubiny w moczu wyglądają zatem następująco: Bilirubina całkowita – 0,2-1,1 mg/dl Bilirubina związana (bezpośrednia) – 0,1-0,3 mg/dl. Bilirubina niezwiązana (pośrednia) – 0,2-0,7 mg/dl. Gdy normy te zostaną przekroczone trzeba wykonać dodatkowe badanie poziomu bilirubiny we krwi. Zbyt niskie stężenie bilirubiny nie ma żadnego znaczenia klinicznego. Przyczyny występowania bilirubiny w moczu Zbyt wysoki poziom bilirubiny w moczu świadczy o poważnych chorobach wątroby, dróg żółciowych i trzustki. U pacjentów takich najczęściej diagnozuje się: marskość wątroby zmiany nowotworowe wątroby zakrzepicę żył wątrobowych różne typy żółtaczek (wirusowe zapalenie wątroby typu A, B, C) kamicę i zapalenie dróg żółciowych nowotwory dróg żółciowych i trzustki zatrucie grzybami oraz lekami. Na podwyższenie stężenia bilirubiny wpływ mogą mieć także ekstremalne ćwiczenia fizyczne, np. udział w maratonie. U ciężarnych kobiet obecność bilirubiny w moczu może oznaczać cholestazę ciężarnych, która jest chorobą wątroby i dróg żółciowych. Choć cholestaza występuje stosunkowo rzadko (u jednej, dwóch pań na 100 ciężarnych Polek) i zazwyczaj ma łagodny przebieg, to w skrajnych sytuacjach może zagrozić życiu dziecka i wywołać przedwczesny poród. Choroba najczęściej pojawia się po 30. tygodniu ciąży i polega na zaburzeniu w wydzielaniu żółci. Pierwszym charakterystycznym objawem jest uciążliwy świąd rąk i nóg, z czasem u niektórych ciężarnych rozwija się także żółtaczka. Bilirubina w moczu u dzieci Oznaczanie stężenia bilirubiny jest standardowym badaniem u noworodków, w związku z tym, że u większości dzieci od 2-3. dnia po urodzeniu gwałtownie wzrasta stężenie tego żółtego barwnika. Badanie wykonuje się jednak na próbce krwi a nie moczu, jak to się dzieje w przypadku starszych dzieci, u których podejrzewa się uszkodzenie komórek wątroby. Bilirubina w moczu u noworodków: noworodki w 1. dniu życia – do 4 mg/dl, noworodki w 3. dniu życia – 10 mg/dl, noworodki w 1. miesiącu życia – 1 mg/dl. Podwyższony poziom bilirubiny obserwowany u noworodków (i kobiet w ciąży) to naturalny stan, który wiąże się ze zmianami hormonalnymi. Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
U noworodków stężenie bilirubiny we krwi zależy od tego, w której dobie życia wykonano pomiar. Żółtaczka noworodków związana jest z niedojrzałością mechanizmu sprzęgania bilirubiny, stąd wzrost jej stężenia we krwi, nawet do 200 µmol/l, chociaż już w piątej dobie może spać do wartości nie przekraczającej 35 µmol/l.
Witam, pisze tutaj pierwszy raz więc proszę o wyrozumiałość. Zrobiłam po 14 latach wyniki z krwi, spowodowane było to częstymi bólami głowy, towarzyszącymi temu wymiotami, bólem mięśni, zmęczeniem ( chociaż długo myślałam że to przez natłok pracy, nauki, obowiązków ). 2-3 lata temu miałam często bóle żołądka i wymiotowałam, leczyli mnie tabletkami i jakoś się uspokoiło. Nikt nie pomyślał że może jednak to odzywa się wątroba. Dostałam do ręki wyniki i poszłam do lekarza, który powiedział że mam poszerzyć badania i wykluczyć WZW B i C. Na razie nic więcej nie może powiedzieć.... Nie ukrywam, że się zdenerwowałam. Moje wyniki biochemii: Glukoza 83 ( norma 60-99 ) Bilirubina 2,37 ( norma 0,3 - 1,2 ) Aspat 15,6 ( norma do 31 ) Alat 14,9 ( norma do 31 ) Reszta jest ok, jeszcze RDW mam 11,2 (norma 11,5 - 14,8 ) ale na to nawet lekarka nie spojrzała ... Słuchajcie, to naprawdę może być WZW B lub C? Wtedy są jakieś niepokojące zmiany na wątrobie chyba, aspat i alat nie powinien być wtedy inny? Ja będąc 'internetowym lekarzem' wyczytałam że to raczej zespół Gilberta. .
  • iud27e1i9r.pages.dev/726
  • iud27e1i9r.pages.dev/861
  • iud27e1i9r.pages.dev/934
  • iud27e1i9r.pages.dev/236
  • iud27e1i9r.pages.dev/763
  • iud27e1i9r.pages.dev/519
  • iud27e1i9r.pages.dev/820
  • iud27e1i9r.pages.dev/586
  • iud27e1i9r.pages.dev/503
  • iud27e1i9r.pages.dev/650
  • iud27e1i9r.pages.dev/125
  • iud27e1i9r.pages.dev/660
  • iud27e1i9r.pages.dev/12
  • iud27e1i9r.pages.dev/371
  • iud27e1i9r.pages.dev/800
  • bardzo wysoka bilirubina we krwi forum